پس از بیانیه 19 دی آیت الله هاشمی ، شخصیتها و افراد پرنفوذ به انتقاد از وی پرداختند، در همین زمینه روزنامه کیهان با سرمقاله های تند و تیز خود سردمداری این اتفاق را رقم زد به پیوست خبر گزارش کامل آمده است.
هاشمی در تیررس قرار گرفت
عضو مجلس خبرگان در گفتگو با شبکه ایران:
هاشمی در فرصت باقیمانده مواضعش را شفاف کند

عضو مجلس خبرگان رهبری ابراز امیدواری کرد "در این فرصت باقی مانده آقای هاشمی مانند گذشته زبان ملت باشد و حقایق را بازگو و مواضع خود را از ابهام خارج کند، چرا که در غیر این صورت مسیر و جریان شفاف انقلاب، معارض را تحمل نخواهد کرد."

آیت الله علی معلمی، عضو مجلس خبرگان رهبری، در گفت‌وگو با شبکه ایران با حماسه مردمی 9 دی ماه سال گذشته اشاره کرد و گفت: موج مردمی که از نهم دی سال گذشته در کشور به راه افتاد موجب متنبه شدن خواصی که گرفتار تحلیل‌های نادرست شده بودند، شد.

وی اضافه کرد که «ماهیت فتنه از روز اول برای اهل بصیرت روشن بود اما جمعی گرفتار ظاهر بینی و خوش بینی شده بودند.»

عضو مجلس خبرگان رهبری افزود: این عده با در نظر گرفتن سابقه فردی که در حال حاضر محور فتنه قرار گرفته است به او رای دادند و طبیعی بود تا زمان روشن شدن قضایای فتنه باید زمانی می‌گذشت.

به گفته آیت الله معلمی خوشبختانه اکثر افرادی که به کاندیداهای این جریان رای داده بودند آگاهی کامل پیدا کردند و هوشیاری لازم را به دست آورده‌اند.

عضو مجلس خبرگان رهبری با تاکید بر اینکه فتنه 88 ملت را به نوعی واکسینه کرد، افزود: این مسئله موجب شد ملت ما در برابر فتنه‌های احتمالی در آینده ضد ضربه شود.

آزمایش سختی برای آقای هاشمی پیش آمده است

آیت الله معلمی در ادامه به سکوت آقای هاشمی در برابر اقدامات جریان فتنه 88 اشاره کرد و گفت: آزمایش سختی برای آقای هاشمی پیش آمده است، وی نسبت به کاندیدای جریان فتنه تردید داشت اما ناخواسته گرفتار جریان فتنه شد.

عضو مجلس خبرگان رهبری ابراز امیدواری کرد «در این فرصت باقی مانده آقای هاشمی مانند گذشته زبان ملت باشد و حقایق را بازگو و مواضع خود را از ابهام خارج کند، چرا که در غیر این صورت مسیر و جریان شفاف انقلاب، معارض را تحمل نخواهد کرد.»

چند روز پیش هم، آیت الله ممدوحی، عضو مجلس خبرگان رهبری، با ابراز تعجب از سکوت آقای هاشمی درباره اقدامات جریان فتنه، تصریح کرد: قائدتا باید وی آنچه را که به صلاحش است انجام دهد.

همچنین آیت الله عبدالنبی نمازی، دیگر عضو مجلس خبرگان رهبری، در این باره به شبکه ایران با بیان اینکه «پایان سکوت و مواضع مبهم آقای هاشمی به نفع خود اوست»، این سوال را مطرح کرده است که «چرا هاشمی رفسنجانی تاکنون سکوت کرده است؟»


**************
اخبار ویژه روزنامه کیهان؛
از رابطه احمد رشیدی مطلق با معاون پارلمانی دولت سازندگی تا هزار و یک غلط در توجیه یک غلط

روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه امروز خود خبرهایی از از رابطه احمد رشیدی مطلق با معاون پارلمانی دولت سازندگی تا هزار و یک غلط در توجیه یک غلط درج کرده است.

به گزارش شبکه ایران، اتاق فکر فتنه سبز در لندن، مصاحبه وزیر صهیونیست رژیم پهلوی با یکی از رسانه های ضد انقلاب را بلافاصله و عیناً منتشر کرد.

انتشار متن کامل مصاحبه داریوش همایون (سخنگوی دولت آموزگار، وزیر اطلاعات و جهانگردی و قائم مقام حزب شاه ساخته رستاخیز) از سوی «جرس» و در دفاع از فتنه سبز، عمق پیوند حلقه های ضد انقلاب تحت مدیریت سرویس جاسوسی ام آی شش انگلیس را بیشتر نشان می دهد.

داریوش همایون که نویسنده مقاله توهین آمیز علیه حضرت امام و روحانیت در دی ماه 1356 یا واسطه این مقاله از دربار، به روزنامه اطلاعات محسوب می شود در مصاحبه با سایت ضدانقلابی تهران ریویو ضمن دفاع از دست اندرکاران فتنه سبز در داخل (نظیر موسوی و کروبی و خاتمی) تاکید کرده بود: «جنبش سبز توانست سران خود را که از درون رژیم بودند تغییر دهد و بسازد. جنبش سبز در جناح به اصطلاح اصلاح طلب نفوذ کرد که توانست آن آبروریزی ها را برای رژیم راه بیندازد. البته به سران جنبش، رهبران نمی گویند، بلکه می گویند راهبران. حتی خود آنها هم می گویند ما رهبر جنبش نیستیم. من اشکال اساسی در رفتار و گفتار سران جنبش در داخل ایران نمی بینم. وقتی از بیرون به اینها نگاه می کنم می بینم که آنها نسبت به بسیاری از کسانی که در بیرون ادعای رهبری دارند یا دیگران سعی می کنند از آنها رهبر جنبش بسازند، انحرافات بسیار کمتری دارند. جریان سبز سعی کرده دو جریان مذهبی و سکولار را به هم نزدیک کند و گروه های اپوزیسیون فعال در خارج، از این مسائل دور هستند و متوجه قضایا نیستند که ما با چه نیروها و چه کسانی در داخل سر و کار داریم. ما بیرونی ها حرف هایی می زنیم اما این حرف ها ممکن است با گفتمان درون ایران سنخیت نداشته باشد».

یادآور می شود مهاجرانی (معاون حقوقی و پارلمانی رئیس جمهور در دولت سازندگی و وزیر ارشاد دولت اصلاحات) سروش، کدیور و بازرگان، سال گذشته ضمن صدور بیانیه ای، حلقه لندن را اتاق فکر جنبش سبز معرفی کرده بودند. این حلقه با سلطنت طلبانی چون مسعود بهنود و چپ های آمریکایی نظیر فرخ نگهدار مرتبط است. طیف افراطی کارگزاران (کسانی نظیر مهدی-ه) و مشارکت ارتباطاتی را با حلقه لندن برقرار کرده اند.

این چندمین بار است که داریوش همایون از فتنه گران سبز و عناصر سرخورده ای نظیر موسوی و کروبی و خاتمی جانبداری می کند اما اولین بار است که اظهارات وی، عیناً در ارگان رسانه ای حلقه لندن منتشر می شود. همایون از فسیل های ضدانقلاب محسوب می شود که از تحرکات سال گذشته فتنه گران جان گرفت.

آقای هاشمی رفسنجانی اخیراً نسبت به بازسازی جریان احمد رشیدی مطلق و اهانت به روحانیت و مرجعیت ابراز نگرانی کرده بود.

آقای منتجب نیا!شما در کدام لاک خزیده اید؟!

قائم مقام کروبی در حزب اعتماد ملی گفت: اصلاحات جریانی است که با خط امام پیوند ناگسستنی و با تفکر نورانی بنیانگذار انقلاب رابطه مستقیم دارد.

منتجب نیا همچنین در واکنش به اظهارات دبیر شورای نگهبان که به اعتبار نقش آفرینی اصلاح طلبان در فتنه سال گذشته، اعلام کرده بود آنها حق حضور در انتخابات ندارند، گفت: شورای نگهبان از لحاظ شرعی و قانون اساسی نباید وارد مسائل جناحی و قطبی شود و در این زمینه اظهارنظر کند زیرا عملکرد این نهاد مهم نظام را به طور کلی زیر سؤال می برد. ما معتقدیم کشور دارای قانون اساسی است اما باید پرسید کدام یک از گفتار این آقایان منطبق با قانون اساسی است.

این اظهارات در حالی از سوی منتجب نیا عنوان شده که دشمنان خونی خط امام- از سلطنت طلب ها گرفته تا منافقین و بهائیت و چپ های آمریکایی- طی 18 ماه گذشته بارها خیانت کروبی به امام و انقلاب را مورد ستایش و تمجید قرار داده اند. همچنین حتماً آقای منتجب نیا به خاطر دارد که وقتی سال گذشته کروبی به همراه موسوی و خاتمی، اوباش ضدانقلاب را دعوت به خودنمایی در راهپیمایی روز قدس کرد، همین اوباش به نفع آمریکا و رژیم صهیونیستی شعار داده و روی شعار بنیادین «جمهوری اسلامی» خط کشیدند یا در 16 آذر به تصویر حضرت امام بی حرمتی کردند و در ادامه خط وقاحت، به ساحت امام حسین(ع) در روز عاشورا تعرض کردند.

اکنون از آقای منتجب نیا باید پرسید جاده صاف کنی برای این حرمت شکنی ها، همراهی با تفکر نورانی حضرت امام بود یا سواری دادن به استکبار و گروهک های ضد امام؟ و آیا این تحرکات را می توان به حساب رفتار و رقابت های جناحی گذاشت؟ یا اگر شورای نگهبان طبق رسالت خود نسبت به این تحرکات ابراز بیزاری کرد، می شود نام رفتار جناحی بر آن گذاشت؟ یعنی اگر جماعتی خواستند کشور را به آمریکا و انگلیس و اسرائیل بفروشند، باید سکوت کرد چون ممکن است همان پیاده نظام مزدور- و بعضاً بی جیره و مواجب- انگ رفتار جناحی بزنند؟ وقتی سروش از حامیان اصلی دبیر کل اعتماد ملی در انتخابات، فقه و فقاهت و جمهوری اسلامی این میراث بزرگ حضرت امام را با گروهک طالبان مقایسه کرد، امثال آقای منتجب نیا در کدام لاک خزیده بودند؟! و آن روز که اوباش دنبال سرنگونی جمهوری اسلامی و تغییر قانون اساسی بودند، نظایر این آقا جز به حماله الحطبی اوباش مشغول بودند؟ آنها حتی همین امروز هم حاضر نیستند از جریان فتنه گر و برانداز ابراز برائت کنند چون بدان آلوده اند.

هزار و یک غلط در توجیه یک غلط

میرحسین موسوی به جای عذرخواهی از ملت ایران و توضیح درباره خیانت های زنجیره ای خود همچنان مشغول مغالطه و توجیه تراشی است.

وی در مصاحبه با سایت کلمه، درباره اعتراضات گسترده مردمی و رسانه ای گفت: بنده قصد پاسخ داشتم اما نامه برادر عزیزم آقای کروبی مرا منصرف کرد. نگاه ایشان دلیل بسیاری از این بداخلاقی ها را روشن می کند. دلیل دوم سکوت آن بود که اینها از شگردهای رژیم های توتالیته شبیه دوران استالین استفاده می کنند. آنها روی گوبلز را در جعل و دروغگویی سفید کرده اند و تهمت و دروغ را جزئی از دیانت متحجرانه خود قرار داده اند. این همه دروغ و تهمت نشان داد اسلام حضرات چگونه اسلامی است.

وی درباره این سؤال «کلمه» که «چطور می توان بر این تفرقه افکنی ها و شکاف ایجاد شده در اثر تبلیغات سوء فائق آمد؟ جنبش سبز چطور می تواند در جهت پوشاندن و کم کردن شکاف های مختلف گام بردارد و وحدت ملی را در برابر تفرقه افکنی های دولتی حفظ کند» گفت: «در کنار تلاش برای گسترش آگاهی ها و مبارزه با انتشار دروغ و قلب حقایق، نباید خاطره بحثها و گفتگوهای صمیمانه روزهای انتخابات را از یاد برد. نباید از یاد ببریم که چه طور پیش از آن که مداخله های به اصطلاح امنیتی فضای گفتگوی مدنی را به آشوب بکشد و صدای بحث و گفتگو را خاموش کند، شنیدن صدای همدیگر را در گفتگوهای انتخاباتی تجربه و تمرین می کردیم. نباید زنجیره سبزی که تمام اختلافات و تفاوت ها را از جنوب تا شمال شهر و کشور به هم پیوند می داد و زیستن در کنار هم را به ما می آموخت فراموش کنیم.

موسوی با این حال ترجیح داد به سؤالات کاملاً روشن پاسخ ندهد از جمله اینکه چرا گندم نمایی و جو فروشی کرد و در حالی که دم از احیای خط امام و نگرانی برای ارزشهای انقلاب می زد، مورد حمایت متفقانه جبهه ضد انقلاب قرار گرفت؟ چه خیانت هایی به کشور و ملت کرد که مدال شجاعت از سران اسرائیل و آمریکا و انگلیس گرفت و حتی یکبار هم نسبت به آنها اعلام برائت نکرد؟ و به چه دلیل سلطنت طلبان و تروریست های منافقین و تندرو ریگی، و بهایی ها و مارکسیست ها و نهضتی ها و جبهه ملی ها برای او هورا کشیدند؟ آیا این عملکرد منافقانه، مصداق بارز دروغ گویی و غش در معامله با مردم نبود؟ آیا برپایی آشوب و آتش افروزی و حمله به همه مقدسات اسلامی و انقلابی، «گفت وگوی مدنی» بود؟! تن ندادن به قانون و تلاش برای انسداد کشور در راه انداختن جنگ حیدری- نعمتی چطور؟ آیا امثال موسوی محملی در خدمت دشمن برای دو قطبی کردن و از هم پاشاندن کشور نبودند؟ حمله به پایگاه بسیج و نیروی انتظامی و بانک و عابران و زنان و کودکان رهگذر هم جزو همان گفت وگوهای مورد ادعا و زیستن در کنار هم بود؟ و آیا اینکه آقای رابرت گیتس وزیر جنگ آمریکا پس از دیدن دو دستگی ایجاد شده از سوی دست اندرکاران فتنه سبز گفت که ما تاکنون از تحریم ها ناامید بودیم و اکنون باید تحریم ها را تشدید کرد، در راستای همان دغدغه وحدت ملی بود؟!

موسوی همچنان از این پاسخ طفره می رود که چرا نشست با گروهک هایی چون نهضت آزادی را انکار کرد اما یک سال بعد یکی از سایت های وابسته به وی برخی از همین دیدارها را منتشر کرد. یا چرا برخی از اعضای ستاد وی در ارتباط مستقیم با سفارت انگلیس و حلقه لندن و اتاق سیا در دوبی بودند و چرا برخی از همان اعضا هم اکنون در پناه دولت های آمریکا و انگلیس و فرانسه قرار گرفته اند؟ و چرا تروریست ها و منافقین و حرمت شکنان دستگیر شده در عاشورای سال 88، از سوی وی به عنوان «مردمان خداجو» معرفی شدند؟

از دو حال خارج نیست یا موسوی به کارگزاری سرویس های جاسوسی استکباری تن داده بود و یا اینکه جاه طلبی و عقده های ناکام، وی را تا آنجا کشاند که تن به هر نوع خیانت به نفع گروهکها و جبهه ضد انقلاب خارجه داد و در هر حال واقعیت این است که به قول معروف یک غلط با هزار توجیه می شود هزار و یک غلط!

هذیان نگوئید رفقا! مردم پای جمهوری اسلامی ایستاده اند

«همان مردمی که پر ازدحام تر از استقبال سال 57، آیت الله خمینی را در سال 68 تا بهشت زهرا تشییع کردند، روز 9 دی 1388 هم به خیابان آمدند و بساط شهر آشوبان را بعد از 8 ماه جمع کردند، حتی اگر اعضای اپوزیسیون به آنها توهین کنند».

این مطلب را داریوش سجادی از مخالفان مقیم آمریکا در وبلاگ خود یادآور شده است. وی از دست اندرکاران جریان سبز و اپوزیسیون خواسته که واقع گرا باشند و خود را فریب ندهند چرا که هیچ راه استدلالی ندارند. سجادی می نویسد: 21 سال پیش، وقتی خبرگزاری ها اعلام کردند 10 میلیون نفر در تشییع بنیانگذار جمهوری اسلامی شرکت داشته اند، از یکی از روزنامه نگاران مخالف خمینی و انقلاب او پرسیدم راز این الفت چیست که آن استقبال 4 میلیونی سال 57 به این تشییع وفادارانه و 10 میلیونی ختم شده و پر ازدحام تر است. پاسخ آن روزنامه نگار صریح و ساده بود «همه آن 10 میلیون نفری که در مراسم تشییع پیکر شرکت کردند مزدورانی بودند که حکومت با تحریک و تطمیع از طریق دادن کوپن بنشن و حبوبات و خواربار و اطعمه و اغذیه، ایشان را به مراسم مزبور کشانده بود»! ادعایی که بر فرض صحت نشان از توانمندی حکومت در بسیج ده میلیون نفر در کمتر از 24 ساعت دارد. ادعایی که بر فرض صحت خبر از برخورداری حکومت از یک لشکر پرتعداد و سریع البسیج و کم هزینه جهت هل من مبارز طلبی با مخالفانش دارد. حال معلوم نیست در صورت صحت چنین فرضی مخالفین جمهوری اسلامی دیگر چه محلی از اعراب و اصرار بر مبارزه در مقابل چنین حکومتی دارند؟ اپوزیسیون مدعی چنین ادعایی مجبور است به لوازم ادعای خود نیز مقید بماند و بر همان اساس عطای مبارزه با چنین حکومت را به لقایش ببخشد. طبعاً مقابله و تلاش جهت سرنگونی حکومتی که برخوردار از قابلیت بسیج لشکری از مزدوران بالای ده میلیون است و هر آئینه اراده کند می تواند به طرفه العینی ایشان را به صحنه مقابله با مخالفینش بکشاند. همآوردی با چنین حکومتی اهتمامی است بغایت نابخردانه و بی فرجام!

وی که پیش از این با نشریات زنجیره ای اصلاح طلب هم همکاری داشته اضافه می کند: اپوزیسیون جمهوری اسلامی در اتخاذ رؤیا یا واقعیت مختار است. اما منطقاً نباید و نمی تواند ناکامی های خود در مصاف با جمهوری اسلامی را نیز از دل هذیان ها و تخیلات خودباور و فهم کند و دیگران را نیز به فهم اجباری از «درک معوج» خود از دنیای واقعیت، محکوم نمایند. راز پنهان در اقبال به خمینی و انقلاب خمینی را نمی توان در چنان ادله سخیف و بی اعتباری ریشه یابی کرد. واقعیت آن است که خمینی قبل از آنکه به امت اش پول نفت و زندگی مرفه و صلح و ثبات و تنعم و تفرج عطا کند ایشان را درست تعریف کرد. ملتی که تا پیش از این، از جانب حکومت در مقام اقشار پست و فرودست تحقیر و طرد می شدند اینک با خمینی و انقلاب خمینی قدر دیدند و صدر نشستند، اینک امامی از جنس خود داشتند که مانند ایشان زندگی می کرد و به واقعیت و موجودیت و هویت ایشان احترام می گذاشت و خود و حکومت اش را خادم ایشان تعریف می کرد، واقعیتی که علی رغم وضوح، بمثابه جنگلی انبوه از درختانی بود که موجودیت شان در مقابل اپوزیسیون مانع از توان ایشان در دیدن جنگل بود! برهمین اساس است که سال گذشته نیز و بعد از 8 ماه شهر آشوبی شهر آشوبان در تهران، وقتی در نهم دی ماه سیل گسترده همان «شهروندان به زعم اپوزیسیون فرودست» خیابان را به تسخیر خود درآوردند بار دیگر حافظه تاریخ شاهد کورتکس سوزی و ادله مشعشع و تکراری اپوزیسیون ایرانی شد از قبیل آنکه تظاهرات نهم دی محصول بسیج نیروها از دهات با اتوبوس و وعده ساندیس بود»! ادعایی که بر فرض قبول از منطقی بغایت نحیف و رنجور برخوردار است.

وی می پرسد: سبزها به ویژه صاحب منصبان سابق سبز معلوم نیست چرا تجاهل العارف می کنند و نمی گویند که اگر تظاهرات نهم به بهای ساندیس بود، چرا تظاهرات فرمایشی با این همه تأخیر انجام شد؟ چرا مثلاً روز قدس یا 61 آذر تظاهرات نشد؟ شوربختانه «سبز»ها چاره ای جز آن ندارند تا تن به این واقعیت هر اندازه تلخ بدهند که تظاهرات نهم دی ماه تظاهراتی واقعی، خودجوش و مردمی بود. مردم با تأمل در تمام آن 8 ماه در حال نظارت بر اعتراض ها بودند و در ابتدا شاید حداقلی از حق را نیز برای معترضین قائل بودند. اما با بی تدبیری رهبران جنبش سبز و بی توجهی به لزوم مرزبندی، تدریجاً و در یک بازه زمانی 8 ماهه منجر به آن شد تا «تردید» توده های اکثریتی مبدل به «تصمیم» شود. تصمیمی که محصول خود را در جوشش گسترده و میلیونی تهرانیان در بازپس گرفتن خیابان در نهم دی ماه نشان داد.جوششی که در میان خود برخوردار از بخش متکثری در حدفاصل موافقان و مخالفان نتیجه انتخابات بود.
****************
پشت پرده‌ی سایت «هاشمی دات آی آر»

- چندروز پیش بر روی صفحه‌ی اصلی سایت رسمی آقای هاشمی تیترهایی به چشم می‌خورد که قابلتأمل است. این تیترها اگر چه تازگی ندارند و رویه‌ی 18 ماهه‌ی گذشته‌ی این سایت است‌اما می‌تواند ما را در جهت شناخت هر چه بیشتر و بهتر ایشان و مجموعه‌ی وابسته‌یبه ایشان کمک کند.

دریکی از این تیترهای اصلی آن با عنوان «پیام نه مشابه احمدی نژاد بههاشمی و رهبری برای قانون!» که هنوز هم با مراجعهبه این سایت می‌توانید ملاحظه کنید نویسنده سعی دارد تا با بیان این مطلب که فضایزبان و قلم از خرداد 88 به بعد به دو دیدگاه متفاوت از هم تقسیم شده که یک دیدگاهبر پایه نظر وحدت‌آفرین رهبر انقلاب استوار است و دیدگاه دیگر بر پایه‌ی بی اخلاقیو ایجاد فضای اتهام و برچسب‌زنی علیه دیگران توسط آقای احمدی‌نژاد، به مخاطب چنینالقاء کند که احمدی‌نژاد کسی نیست جز یک عنصر ضد ولایت فقیه. و کذا کسی که بهمبارزه‌ی علیه روحانیت برخاسته و می‌خواهد تیشه به ریشه‌ی روحانیت بزند و هدفی جزاین ندارد. نویسنده‌ی متن در این‌باره چنین می‌نویسد:

«دیدگاهدوم با تأسی از مشی آقای احمدی‌نژاد در مناظره‌ها از طرح هر نوع اتهام و تهمتاثبات نشده‌ای ابا نداشته و حجم وسیعی از این نوع اخبار و تحلیل‌ها را مرتب روانه‌یمیدان سیاسی کشور می‌کنند و جالب آن است که این آفت تفرقه‌زا را نیز به پای حفظولایت و نظام و تامین نظر ملت می‌گذارند. نکته‌یجالب و قابل توجه در این میان آن است که آقای احمدی نژاد همان‌طور که از کناردرخواست جبران کردن اتهامات در قبل از انتخابات که در مواجه حضوری از زبان هاشمیدر مراسم ارتحال امام (14 خرداد 88 ) شنید، گذشت واجابت نکرد همین رویه را نیز نسبت به درخواست رهبر معظم انقلاب در نماز جمعه‌ی بعداز انتخابات ( 29خرداد 88 ) اعمال کرد! به نظر می‌آیداین موضوع به همان میزانی که در مقابلرابطه‌ی بسیار عمیق، عاطفی و متقابل این دو یار دیرین انقلاب کوچک به نظر می‌آیدولی همچون آئینه‌ای می‌تواند پیش روی اذهان پرشمار منصف و وجدان بیدار به خوبیپاسخ این سوال مهم را عیان ‌کند که کدام زبان‌ها و قلم‌های نظام بیشتر بر مدارپیروی از نظر رهبر معظم انقلاب از هم پیشی می‌گیرند و کدامین آنها و با چه هدفیدرخدمت به مشی رسانه‌ای آقای احمدی‌نژاد گوی سبقت از یکدیگر ربوده‌اند!»



2- سپسنویسنده‌ی متن طوری داستان را پیش برده که گویا همه‌ی ماجراها از همان شب مناظره‌یانتخاباتی آقایان احمدی‌ن‍ژاد و موسوی شروع شده و پیش از این اصلا هیچ خبری نبوده واتفاقی نیفتاده است. غافل از آن‌که احمدی‌نژاد در همان شب به این مسأله اشاره کردکه در طول مدت این چهار سال همه‌ی حرف‌ها و عمل‌های تخریبی این اشخاص را دیده وشنیده و تا به حال حرفی نزده‌ام.


3- درادامه‌ی این متن، به بخشی از مصاحبه‌ی آقای هاشمی با ماهنامه‌ی مدیریت و ارتباطاتنیز اشاره شده است. مصاحبه‌ای که در آن سعی شده تا به نوعی ماجرای نامه‌ی قبل ازانتخابات آقای هاشمی به رهبر انقلاب را لاپوشانی کرده و بدین ترتیب عمل ایشان راامری درست و منطقی و در جهت تقویت منافع ملی جلوه دهد. آقای هاشمی در پاسخ به اینسؤال مصاحبه کننده که «انگیزه‌ی شما از نگارش آن نامه‌ی سرگشاده به مقام معظمرهبری چه بود؟» جواب می‌دهد:

«دیدمکار بسیار زشتی انجام شد. همه می‌‌دانستند که نسبت به دیگر نامزدها بی‌طرف هستم.کاری نداشتم که مردم به چه کسی رأی می‌‌دهند. ولی همه می‌‌دانستند که روحیه‌ی کاریمن با این شیوه‌ی اداره‌ی جامعه سازگار نیست. متأسفانه در مناظره، آقای احمدی‌نژادحرف‌هایی را زده بود که غیر واقعی بود. تأسف بیشتر از این بود که همان حرف‌هایدروغ را پایه‌ی تبلیغات خویش قرار دادند و در اجتماعات از آن‌ها سوءاستفاده می‌‌کردند.»

ادعایبی‌طرفی نسبت به نامزدها در حالی از سوی آقای هاشمی مطرح می‌شود که در یک جملهبعدتر، خود ایشان این ادعا را نفی کرده و می‌گویند «همه می‌‌دانستند که روحیه‌یکاری من با این شیوه اداره‌ی جامعه سازگار نیست». و این یعنی این‌که حداقلایشان بی‌طرف نیستند. و یا حداقل موافق احمدی‌نژاد نیستند. هر چند ایشان بارها درگفت‌وگوهای خود با برخی از رجال سیاسی هم به این موضوع اشاره کرده است. به عنوانمثال سیدحمید روحانی به نقل از آقای مسیح مهاجری، مدیر مسئول محترم روزنامه‌ی جمهوری اسلامی می‌گوید وقتی از آقایهاشمی پرسیده شد به نظر شما بهتر است چه کسی رئیس‌جمهور شود، ایشان جواب داد: «هر .....؟؟؟؟؟؟....که می‌خواهد بشود، فقط احمدی‌نژاد نباشد».


ازسویی دیگر ایشان آن‌چنان این جمله‌ی «همه می‌‌دانستند که روحیه‌ی کاری من بااین شیوه‌ی اداره‌ی جامعه سازگار نیست» را با صلابت و قدرت می‌گویند که گوییدر این مُلک هر کاری که می‌خواهد انجام شود باید قبل‌ش با ایشان مشورت شده و نظرمساعد ایشان برای اجرایی شدن آن صادر شود! انگار همه‌ی مسئولین و دولتمردان ب